- zılğa
- is. məh.1. Quşun yeni yumurtadan çıxmış tüksüz balası; ətcəbala. Gözünün önündə qara, boz ilan; Girib yuvasına, edərdi talan; Körpə balaları udardı diri; Qalmazdı salamat zılğanın biri. H. K. S.. Onun dişsiz ağzı zılğa cücə kimi açıldı. S. R..2. Quraqlıqdan sıxıntı çəkib incəlmiş. Zılğa taxıl (bitki).3. Çox zəif, tək-tük tükləri olan. Onun başının tükləri təpədən yanlara qədər tökülmüş, ortası zılğa z. qalmışdı. S. R..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.